Βρισκόμαστε ακριβώς ένα χρόνο μετά τη μετατροπή του στρατοπέδου της αεροπορίας στη Ριτσώνα σε στρατόπεδο αποκλεισμού των προσφύγων από την ελληνική κοινωνία και η βασική συνθήκη παραμένει ίδια και απαράλλαχτη: βιοπολιτική διαχείριση ανθρώπων ως κατώτερων όντων, ρατσισμός, εκφοβισμός και τρομοκρατία όσων σηκώνουν το κεφάλι, αποκλεισμός και στοχοποίηση των αλληλέγγυων.
Ενδεικτικό παράδειγμα, ανάμεσα σε πλείστα άλλα, είναι ότι ακόμη (!) δεν έχει προβλεφθεί λεωφορειακή γραμμή προς Χαλκίδα, η οποία απέχει είκοσι λεπτά περίπου με το αυτοκίνητο από το στρατόπεδο, με αποτέλεσμα εκ των πραγμάτων οι άνθρωποι που κατοικούν στο στρατόπεδο να παραμένουν αποκλεισμένοι στο βουνό. «Ωραίο» το κόλπο. Ο ανεκδιήγητος δήμαρχος Χαλκίδας μαζί με τους συνεργαζόμενους συριζαίους και τους επαγγελματίες της «φιλανθρωπίας» στο camp αρνούνται να δώσουν λύση. Για τα καρναβάλια της κακογουστιάς όμως βρέθηκαν αμέσως εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ τα οποία έγιναν πυροτέχνημα εν μια νυκτί. O tempora o mores.