ΡΙΤΣΩΝΑ: H Εργολαβία και οι σύγχρονοι «ανθρωποφύλακες»
Στο χώρο του πρώην στρατοπέδου της Αεροπορίας, στη Ριτσώνα, στα διοικητικά όρια μεταξύ Ευβοίας και Βοιωτίας, έχει στηθεί από την κυβέρνηση «κέντρο προσωρινής φιλοξενίας». Ένα «κέντρο» που ούτε φιλόξενο είναι ούτε προσωρινό. Και δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά, από τη στιγμή που οι προτεραιότητες και οι στόχοι της κυβέρνησης ευθυγραμμίζονται στα πλαίσια των αποφάσεων που λαμβάνονται εντός των Συνόδων Κορυφής και άλλων οργάνων της ΕΕ. Και είναι εκείνες οι αποφάσεις που φέρουν την πρωθυπουργική υπογραφή και δεν προσφέρουν, σε κανένα ενεργό κομματικό στέλεχος του Σύριζα, την δυνατότητα να νιώθει και πολύ άνετα με έννοιες όπως η αλληλεγγύη.
Φιλανθρωπία, φυσικά και ο καθείς μπορεί να δείχνει και να επιδεικνύει. Άλλωστε και οι μεγαλύτεροι καπιταλιστές ανέκαθεν είχαν κι από ένα ίδρυμα που έτρεχε θέματα φιλανθρωπίας. Όμως, άβυσσος χωρίζει τις έννοιες αλληλεγγύη-συμπαράσταση ήφιλοξενία-φιλανθρωπία. Όταν, λοιπόν, κάποιος συμμετέχει και συ-στοιχίζεται πίσω από τις αποφάσεις που φέρουν αρνητικό πρόσημο για δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους (ιθαγενείς και πρόσφυγες) έχει κάνει τις επιλογές του.
Πριν δούμε, όμως, την περίπτωση της Ριτσώνας, ας δούμε τις πρόσφατες άγνωστες αποφάσεις της ΕΕ για τους πρόσφυγες του Σουδάν, που θα μας βοηθήσουν να αντιληφθούμε καλύτερα τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στα ελληνικά «κέντρα»· άλλωστε οι αποφάσεις της ΕΕ για τη ροή από τη Τουρκία έχουν γίνει λίγο-πολύ γνωστές. Το Spiegel[1] σε δημοσίευμά του, στις 13 Μαΐου 2016, αποκαλύπτει: «Σε καμία περίπτωση ο κόσμος δεν πρέπει να μάθει τί ειπώθηκε στις συζητήσεις που έλαβαν χώρα στις 23 Μαρτίου, προειδοποίησε η Κομισιόν κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Μόνιμων Αντιπροσώπων. Η Εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, Φεντερίκα Μογκερίνι, πρόσθεσε μάλιστα ότι η φήμη της Ευρώπης βρίσκεται σε κίνδυνο. Κορυφαίοι διπλωμάτες συζήτησαν εκείνη την ημέρα σχέδιο, όπου τα κράτη μέλη της ΕΕ συμφωνούν να συνεργαστούν με χώρες της Αφρικής, ακόμα και με δικτατορικά καθεστώτα, προκειμένου να σταματήσουν τις προσφυγικές ροές προς την Ευρώπη… Από τα πρακτικά των συνεδριάσεων της 23ης Μαρτίου και πρόσθετα διαβαθμισμένα έγγραφα που έχει στα χέρια του το Spiegel, αλλά και ο γερμανικός τηλεοπτικός σταθμός ARD, προκύπτει ότι βασικός στόχος του σχεδίου είναι η προστασία των συνόρων. Για αυτό τον σκοπό, πρέπει να παραχωρηθεί εξοπλισμός στις εν λόγω χώρες… Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης έχει εκδώσει ένταλμα σύλληψης κατά του Προέδρου του Σουδάν, Ομάρ αλ-Μπασίρ, ο οποίος αντιμετωπίζει κατηγορίες για τον ρόλο του στη γενοκτονία και για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στη σύγκρουση του Νταρφούρ. Παράλληλα, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατηγορούν τη χώρα για την παροχή οικονομικής βοήθειας σε τρομοκράτες. Παρ’ όλα αυτά, τα έγγραφα που σχετίζονται με το έργο, δείχνουν ότι η Ευρώπη επιθυμεί να στείλει φωτογραφικές μηχανές, σαρωτές και servers για την εγγραφή των προσφύγων στο Σουδάν, ενώ παράλληλα, υπάρχουν σκέψεις για συγκρότηση συνοριακής αστυνομίας και κατασκευή δύο στρατοπέδων με χώρους κράτησης προσφύγων. Το γερμανικό υπουργείο Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης επιβεβαίωσε ότι το σχέδιο δράσης είναι δεσμευτικό, παρ’ όλο που δεν υπάρχουν συγκεκριμένες αποφάσεις όσον αφορά την εφαρμογή του. Ο γερμανικός οργανισμός ανάπτυξης, GIZ αναμένεται να αναλάβει ρόλο συντονιστή στο έργο. Η οργάνωση, η οποία ελέγχεται από την κυβέρνηση, έχει εμπειρία συνεργασίας με αυταρχικά καθεστώτα.
Στη Σαουδική Αραβία, για παράδειγμα, η γερμανική ομοσπονδιακή αστυνομία παρέχει εκπαίδευση σε γερμανικές εγκαταστάσεις υψηλής τεχνολογίας που διαθέτει στη χώρα. Τα χρήματα για την εκπαίδευση προέρχονται άμεσα από τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό… Τα τελευταία χρόνια, η Ευρώπη είχε αναλάβει την ευθύνη για όσους αναζητούν προστασία σε τρίτες χώρες, όπως το Μαρόκο, την Ουκρανία και, πιο πρόσφατα, την Τουρκία.
Τώρα, με το σχέδιο που ετοιμάζει σε συνεργασία με τον πρόεδρο του Σουδάν, η δουλειά του ελέγχου του προσφυγικού παραχωρείται σε έναν πολιτικό, ο οποίος φέρεται να εμπλέκεται σε εγκλήματα πολέμου που αποσταθεροποίησε την περιοχή και οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν τη χώρα τους… Αναλυτές εκφράζουν αμφιβολίες για το αν ο ηγέτης του Σουδάν, Αλ – Μπασίρ, είναι έτοιμος να λάβει σοβαρά μέτρα κατά των διακινητών. Το Human Rights Watch υποστηρίζει ότι η αστυνομία και ο στρατός έχουν πουλήσει πρόσφυγες στους λεγόμενους διακινητές.
Εν τω μεταξύ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει προειδοποιήσει τους πρέσβεις της ΕΕ για το ότι το Σουδάν ενδιαφέρεται πρωτίστως για την εικόνα του στο εξωτερικό. Η Γερμανία και τα άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, ωστόσο, φέρονται να έχουν αποφασίσει να προχωρήσουν σε συμφωνία. Οι σουδανικές αρχές έχουν ανακοινώσει πλήθος επισκέψεων από επίσημες αντιπροσωπείες της Γερμανίας τις τελευταίες εβδομάδες, με κύριο αντικείμενο την κατασκευή των κλειστών στρατοπέδων».[2]
Με αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα, λοιπόν, «κάνει χωριό» ο Τσίπρας, εφαρμόζοντας ομερτά και λογικές καιροσκοπικής συμμορίας. Το έχουμε ξαναγράψει και το επισημαίνουμε ξανά: στο όνομα των προσφύγων και της αλληλεγγύης παίζονται πολλά. Και δεν είναι λίγα τα κοινά σημεία δράσης που υπάρχουν όσον αφορά τους σχεδιασμούς της ΕΕ για την συγκράτηση των προσφυγικών «ροών» στο Σουδάν με εκείνες στην Τουρκία και στην Ελλάδα. Όπως επίσης, το πόσο γρήγορα εναλλάσσονται οι ρόλοι και οι χαρακτηρισμοί μεταξύ «φίλων» και «εταίρων». Από ’κει που η Τουρκία ήταν σύμφωνα με τον Ντόναλντ Τουσκ, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου: «το καλύτερο παράδειγμα στον κόσμο ως προς τη μεταχείριση των προσφύγων», η αποπομπή Νταβούτογλου, που ξύνισε τους ευρωπαίους τυχοδιώκτες, ξέθαψε και έφερε στην επικαιρότητα video κακοποιήσεων προσφύγων στα σύνορα της Τουρκίας από στρατιώτες της και καταγγελίες για βιασμούς στους «υποδειγματικούς» μέχρι τότε καταυλισμούς.
Ίσως αρκετοί να θυμούνται ακόμη τις selfie της Μέρκελ με σύριους πρόσφυγες τον Σεπτέμβριο του 2015, όπου η Γερμανία προμοτάριζε την υποδοχή των προσφύγων και ταυτόχρονα άμβλυνε τους κανόνες υποδοχής για τους σύριους υπηκόους, αρνούμενη να τους αναπέμψει στη χώρα εισόδου τους στο ευρωπαϊκό έδαφος. Την ίδια περίοδο η Αυστρία δεχόταν, σε συντονισμό με το Βερολίνο, να διευκολύνει την υποδοχή και τη διέλευση προς τη Γερμανία των χιλιάδων προσφύγων που είχαν εγκλωβιστεί στην Ουγγαρία. Και «πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις» είχαμε απόλυτη μεταστροφή της στάσης των συγκεκριμένων κρατών με απαγορεύσεις εισόδου, φράκτες, αίτημα για κατάργηση της Σένγκεν κ.λπ. Προφανώς οι λόγοι τουwillkommen είχαν ικανοποιηθεί και τα παράλια της Μεσογείου είχαν συνωστισθεί…
Στα καθ΄ ημάς, τώρα. Στο πρώην στρατόπεδο Ριτσώνας, περίπου 700 πρόσφυγες διαμένουν σε έναν χώρο απολύτως ακατάλληλο για σοβαρή και ουσιαστική δομή διαμονής εκατοντάδων ανθρώπων. Την λειτουργία τού συγκεκριμένου κέντρου από την πρώτη στιγμή την είχαν αναλάβει στελέχη του Σύριζα σε συνεργασία με το στρατό, όπου ο ρόλος τους εξ αρχής ήταν συγκεντρωτικός. Χωρίς ίχνος υπερβολής: το κράτος αποφάσισε για το χώρο, το κόμμα μέσω των στελεχών του ανέλαβε την εγκατάσταση-διαχείριση μέχρι την εδραίωση μιας κατάστασης που θα ήταν απόλυτα ελεγχόμενη από τους ίδιους· και τη λειτουργία, εν συνεχεία, αναλαμβάνει και τυπικά μια φιλοκυβερνητική «ΜΚΟ». Η συγκεκριμένη οργάνωση, «Δίκτυο Αντίστασης και Αλληλεγγύης Χαλκίδας», ξεκίνησε τη δράση της στη Χαλκίδα πριν από μερικά χρόνια, με την έναρξη της «κρίσης» από πολίτες της περιοχής, κυρίως αριστερής απόχρωσης.
Ας δούμε τι αναφέρει ένα από τα πρώτα μέλη της συγκεκριμένης ομάδας, σε δημόσια ανακοίνωσή του πρόσφατα, στον τοπικό τύπο: «Λίγους μήνες μετά το «σκούπισμα» των πλατειών της λαϊκής αγανάκτησης, το καλοκαίρι του 2011, από το μνημονιακό κράτος έκτακτης ανάγκης, κάποιοι συμπολίτες μας ξεκινήσαμε μια πρωτοβουλία, αναζητώντας ένα μονοπάτι συνέχισης της αντίστασης, με αιχμή τότε τα χαράτσια και τις διακοπές της ηλεκτροδότησης σε εξαθλιωμένες οικογένειες. Αυτή η πρωτοβουλία μορφοποιήθηκε στο «Δίκτυο Αντίστασης και Αλληλεγγύης Χαλκίδας». Το εγχείρημα αυτό είχε εγγεγραμμένο στο dna του τον κινηματικό χαρακτήρα και διακήρυττε πως η αλληλεγγύη προς τους ασθενέστερους είχε νόημα όταν οργάνωνε πρωτίστως την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ απέναντι στη μνημονιακή βαρβαρότητα. Αλλιώς υπήρχαν και τα τσάγια της ενορίας. Στην συνέχεια, όμως, και ως ένα σημείο σταδιακά, το μόρφωμα αυτό μετατράπηκε σε κομματικό «μαγαζί» και σε κορνίζα οικογενειακών φωτό με «κυράδες και φιλάνθρωπους παπάδες», όπου εγγράφονταν οι κάθε λογής υποθήκες για βο(υ)λευτιλίκια και μικρομέγαλους παραγοντισμούς…
Είναι να απορεί κανείς, λοιπόν, γιατί σκούζουν τα «οικόσιτα» του Δικτύου όταν τους ασκείται κριτική… Αλλά, για να επιβεβαιώσουν πως ο πάτος έχει κι άλλο κατήφορο, καταγγέλλουν κιόλας εκείνους, λέει, που «παρασύρουν τους πρόσφυγες σε υποκινούμενες κινητοποιήσεις επικίνδυνες τόσο για την υγεία αυτών όσο και την εύρυθμη λειτουργία του κέντρου»… Ακούστε το, λοιπόν: η κυβέρνηση και ο αρχηγός σας υπέγραψε, μαζί με τα υπόλοιπα 27 ευρω-καθάρματα, μια συμφωνία ντροπή για το διεθνές δίκαιο, που παραβιάζει κατάφωρα τα δικαιώματα των προσφύγων. Αλληλεγγύη, λοιπόν, στους πρόσφυγες σημαίνει πριν απ’ όλα αντίσταση στο καθεστώς των «προαναχωρητικών» στρατοπέδων συγκέντρωσης. Ο ρόλος σας είναι απλώς ο ρόλος του ανθρωποφύλακα. Τουλάχιστον το χαρτζιλίκι αξίζει τον κόπο;»
Αργά αλλά σταθερά, λοιπόν, οι συριζαίοι πήραν το «πάνω χέρι» και σύμφωνα με δική τους ανακοίνωση γνωστοποιούν πράγματι ότι αποτελούν «εγκεκριμένο από 03-02-2015 Σωματείο μη κερδοσκοπικό». Λίγες μέρες λοιπόν, αφ’ ότου ο Σύριζα, ανέλαβε την εξουσία, η συγκεκριμένη οργάνωση, που αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς μετεξελίχθηκε, αποκτά τη συγκεκριμένη νομική μορφή, διαβατήριο σε διάφορες δράσεις και διαχειρίσεις (όπως εύστοχα έχει επισημανθεί, έχει μετατραπεί σε «Δίκτυο Υποταγής και Αλληλεγγύης στην κυβερνητική πολιτική»).
Για εμάς ούτε σημασία έχει ούτε στεκόμαστε στο να βρούμε εάν και πόσο το «Δίκτυο» αποτελεί τυπική μορφή ΜΚΟ. Μας είναι παντελώς αδιάφορο γιατί δεν είναι καν κοντά στην ουσία του ενδιαφέροντος μας. Άλλωστε τί ΜΚΟ, δηλαδή Μη Κυβερνητική Οργάνωση, μπορεί να είναι μια οργάνωση-σωματείο που αποτελείται από, επαγγελματικά ή μη, κομματικά στελέχη του κυβερνώντος Σύριζα; Που το γενικό πρόσταγμα στο «κέντρο Ριτσώνας» το έχει η κόρη και γραμματέας-υπάλληλος του βουλευτή Σύριζα Ευβοίας Γ. Ακριώτη; Η ουσία δεν βρίσκεται στο εάν δίπλα στο «Δίκτυο» υπάρχει ή δεν υπάρχει ο όρος ΜΚΟ, αλλά στο ότι το συγκεκριμένο σωματείο δρα σε αγαστή, καθ’ υπόδειξη και απαρέγκλιτη συνεργασία με το κράτος και την υπάρχουσα κυβέρνηση. Και αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν και καμία. Όταν λαμβάνουν χώρα απεργίες πείνας από πρόσφυγες του «κέντρου Ριτσώνας» και δεν στέκεστε συμπαραστάτες (έστω και κριτικά) αλλά το θάβετε επιμελώς σαν είδηση και σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις «βγάζετε και χολή» του τύπου «το βραδάκι τσιμπολογάνε και κάτι», τότε έχετε αναλάβει το ρόλο που σας έχει καταλογιστεί: Του επίσημου διαχειριστή, για λογαριασμό του κράτους, της λειτουργίας του «κέντρου», ρόλος διαχειριστικός για το χώρο και κατευναστικός και επ’ ουδενί ουσιαστικά αλληλέγγυος για τους ανθρώπους που διαβιούν εκεί. Και ας υποθέσουμε ότι τρεχούμενο νερό και καλύτερη ποιότητα φαγητού δεν μπορούν να εξασφαλιστούν (υδροφόρα και catering καλύπτουν τις ανάγκες), στοιχειώδης νομική ενημέρωση για τα δικαιώματα και τους τρόπους χορήγησης ασύλου και επανένωσης γιατί δεν έχει γίνει; Η «Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Χαλκίδας σε Πρόσφυγες-Μετανάστες/στριες», στο αίτημα για μεταφορά των προσφύγων-μεταναστών εντός κοινωνικού ιστού, παρατηρεί: «Οι προφάσεις που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι του «Δικτύου των συριζαίων» ενάντια στην άμεση μετεγκατάσταση των προσφύγων αποκαλύπτουν για άλλη μια φορά τον καθεστωτικό τους ρόλο. Μας λένε ότι δεν το θέλει ο δήμαρχος της Χαλκίδας και ότι υπάρχει ο κίνδυνος των φασιστών. Δεν προστατεύεις, όμως, τους ανθρώπους απομονώνοντάς τους, γιατί η απομόνωση και η ζωή μέσα στην αναξιοπρέπεια είναι ακριβώς η φασιστική πολιτική και σίγουρα δεν έχει σχέση με καμία έννοια αλληλεγγύης. Επίσης, αν ο δήμαρχος αρνείται να κάνει αυτό που υποχρεούται, γιατί δεν τον καταγγέλλουν δημόσια όπως οφείλει να πράξει κάθε πραγματικός αλληλέγγυος; Νομίζουμε ότι το πράγμα είναι οφθαλμοφανές: έχουν αποφασίσει τη στρατιωτικοποίηση της ζωής των προσφύγων με την προβιά της αλληλεγγύης και χρησιμοποιούν κάθε δικαιολογία ενάντια στην αμφισβήτηση της τοποθεσίας και την μετεγκατάστασή τους σε σπίτια και κτιριακές εγκαταστάσεις μέσα στην πόλη. Η επιβολή, όμως, των όρων ζωής στους άλλους, μάλιστα μέσα σε εξαθλιωτικές συνθήκες και χρησιμοποιώντας χίλιες δυο απαράδεκτες προφάσεις, δεν είναι αλληλεγγύη αλλά η «φιλανθρωπία» του ανθρωποφύλακα απέναντι σε θεωρούμενα κατώτερα όντα». Αποκρύπτουν ότι οι ίδιοι δεν θέλουν τους πρόσφυγες μέσα ή κοντά στη πόλη διότι πιστεύουν ότι έτσι θα επωμιστούν κομματικό κόστος από τους κατοίκους της πόλης. Όσον αφορά, τα περί φασιστών, οι συριζαίοι δεν διατείνονταν στον –προ ανάληψης της εξουσίας– αντιφασιστικό τους αγώνα, ότι με κυβέρνηση σύριζα φασιστικές προκλήσεις και ορδές δεν θα υπάρχουν; Η Ριτσώνα, για αυτούς είναι πολύ κοντά για να την ελέγχουν και πολύ μακριά για να τους ζημιώνει πολιτικά. Προφανώς, ο όρος του ανθρωποφύλακα δεν ξενίζει, αφού εκείνο που έχει σημασία είναι η τεχνική «φύλαξης» (φυλάκισης) και όχι η στολή ή το γκλομπ, που στην περίπτωση αυτή απουσιάζουν, αλλά η άσκηση ψυχολογικής βίας, ώστε οι άνθρωποι να νοιώθουν τρόμο και ανασφάλεια στην περίπτωση που θα επιχειρήσουν να απομακρυνθούν από το χώρο που τους έχουν μαντρώσει.
«Καταγγέλλουμε δημόσια ότι τα μέλη του “Δικτύου” συμπεριφέρονται στη Ριτσώνα με αυταρχισμό σα να είναι το τσιφλίκι τους (ανεμίζοντας στα χέρια ένα ΦΕΚ που δεν έδωσαν ποτέ στη δημοσιότητα), συντηρούν και δικαιολογούν την άθλια κατάσταση στο στρατόπεδο, αποσιωπούν τις διαμαρτυρίες των προσφύγων καταδικάζοντάς τους στην εξαθλίωση και την αναξιοπρέπεια, δεν διστάζουν να ασκήσουν ψυχολογική πίεση ακόμη και με την παρουσία του στρατού στις σκηνές στην προσπάθειά τους να «νουθετήσουν», προσπαθούν επισταμένα να απαγορεύσουν στους πρόσφυγες τις επαφές μαζί μας και να τους υποχρεώσουν να αναφέρουν στους συντονιστές ακριβώς τι τους λέμε. Όλα τα κάνουν σε αγαστή συνεργασία με τον στρατό, ιδίως όταν βλέπουν ότι δεν περνάει ο λόγος τους. Παράδειγμα, τη μέρα της τελευταίας μας εκδήλωσης στη Χαλκίδα στρατιωτικοί φοβέριζαν τους πρόσφυγες ώστε να μην παραβρεθούν. Την ίδια στάση εναντίον μας κράτησαν και στις σχέσεις τους με τις ΜΚΟ στις οποίες μας στοχοποίησαν ως δήθεν υποκινητές επεισοδίων ή εξέγερσης και στην πραγματικότητα τούς επέβαλλαν να μην έχουν καμμία σχέση μαζί μας», σημειώνει σε ανακοίνωσή της η «Πρωτοβουλία».
Οι συριζαίοι θέλουν να ακούγεται μονάχα η κομματική προπαγάνδα και όχι η αντίθετη φωνή: «Η ζωή στη Ριτσώνα δεν είναι αυτή που αξίζει σε άνθρωπο», «Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε σε σκηνές με φίδια και σκορπιούς», «Έχουμε 15 μέρες να πλυθούμε», «Το φαΐ δεν τρώγεται», «Δεν είναι μέρος για να ζουν άνθρωποι η Ριτσώνα», «στα σκυλιά σας έχετε σπίτια, για τους ανθρώπους σκηνές».Γνωρίζουν πολύ καλά, ότι η μεταναστευτική πολιτική παραμένει, αυτό που ήταν πάντα, μία πολύ κερδοφόρα και τεράστια μπίζνα με πολλαπλούς αποδέκτες και οφέλη, τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά. Όπως επίσης, ότι βάσει των τελευταίων εξελίξεων οι διαδικασίες ασύλου και επανένωσης οικογενειών και συγγενών σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη διαρκεί τουλάχιστον ένα χρόνο, συνεπώς η παραμονή τους είναι εκ των πραγμάτων μακρόχρονη και δεν μπορεί να αποκρύπτεται. Αυτοί που βάφτισαν την τρόικα θεσμούς, τα μνημόνια συμβάσεις, τα στρατόπεδα hotspot, το «όχι» του δημοψηφίσματος σε «ναι» και τόσα άλλα, ας μην παρεξηγούνται κιόλας όταν χαρακτηρίζονται ότι είναι οι λύκοι που φυλάνε τα πρόβατα. Άλλωστε τα κινηματικά ένσημα από πλατείες, διόδια και απεργούς πείνας είναι πάντα χρήσιμα και αναγκαία σε συνάψεις νέων «συμβάσεων έργου», κυβερνητικού χαρακτήρα αυτή τη φορά. Ούτε οι πρώτοι είστε ούτε, δυστυχώς, και οι τελευταίοι… Και επειδή, ως γνωστόν, όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν, η εξουσία αλλοιώνει αργά ή γρήγορα και η δυσωδία της δεν υποφέρεται, ιδίως, όταν τα μαντριά είναι καινούργια…
Αναρχικός Πυρήνας Χαλκίδας
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ.161, Ιούνιος 2016
[1]. http://www.spiegel.de/international/world/eu-to-work-with-despot-in-sudan-to-keep-refugees-out-a-1092328.html
[2]. Πηγές: spiegel.de, thepressproject.gr.