Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης που επιβάλλει η κυβέρνηση στους πρόσφυγες αποκαλύπτουν με τον πιο τραγικό τρόπο τον απάνθρωπο και ρατσιστικό χαρακτήρα του ελληνικού Κράτους. Ξεσκεπάζουν όμως και την υποκρισία όσων με τον μανδύα της «αλληλεγγύης» έχουν εγκατασταθεί μέσα στα στρατόπεδα από το ίδιο το κράτος για να στηρίζουν και να υλοποιούν τις κυβερνητικές πολιτικές ως επίσημοι συντονιστές κάτω από τη γενική εποπτεία του στρατού. Αυτός είναι και ο ρόλος του “Δικτύου Αντίστασης και Αλληλεγγύης” (το οποίο στελεχώνεται και στηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ) στο κέντρο δήθεν φιλοξενίας προσφύγων στη Ριτσώνα: να ελέγχει και να φιμώνει, να ”χρυσώνει το χάπι” και να ωραιοποιεί μια κατάσταση η οποία δεν έχει καμία σχέση με την αλληλεγγύη, τη φιλοξενία και την αξιοπρέπεια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι όχι μόνο δεν αμφισβήτησε ποτέ την επιλογή της τοποθεσίας η οποία είναι από κάθε άποψη ακατάλληλη, αλλά είναι και εκείνο που την προετοίμασε εκτελώντας με αυστηρότητα τις εντολές της κυβέρνησης. Είναι οι λύκοι που φυλάνε τα πρόβατα.
Οι ελάχιστες ανακοινώσεις του «Δικτύου» αποτελούν ρεσιτάλ υποκρισίας και παραπληροφόρησης. Βασικό του μέλημα να κουκουλωθεί η κατάσταση συκοφαντώντας τους αλληλέγγυους πολίτες που καταγγέλλουν τις συνθήκες διαβίωσης στη Ριτσώνα, οι οποίες καταπατούν κάθε έννοια ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ποτέ δεν ανακοίνωσε τις διαμαρτυρίες των ίδιων των προσφύγων (όπως θα όφειλε κάθε πραγματικά αλληλέγγυος) και αποσιώπησε την απεργία πείνας που του χάλαγε την προπαγάνδα. Για το πραγματικά άθλιο φαγητό το οποίο δεν τρώγεται και πολλοί δεν τρώνε, τσιμουδιά. Κι ας τσεπώνει κάποιος 176.000 ευρώ για το τίποτα. Μάλιστα στην τελευταία του ανακοίνωση προσπαθεί για άλλη μια φορά να ρίξει στάχτη στα μάτια στρέφοντας αλλού τη συζήτηση. Αναλώνεται στο να μας αποδείξει ότι δεν είναι ΜΚΟ και αποσιωπά όλα τα υπόλοιπα, την ουσία δηλαδή. Όμως η ουσιαστική καταγγελία κατά του επονομαζόμενου «Δικτύου Αντίστασης και Αλληλεγγύης» δεν αφορά το ζήτημα της μετατροπής του ή όχι σε ΜΚΟ, αλλά ότι στην πραγματικότητα κουκουλώνει και συντηρεί την άθλια πραγματικότητα στη Ριτσώνα, ότι λειτουργεί ως αστυνομικός μέσα στο στρατόπεδο προσπαθώντας να τρομοκρατήσει και να φιμώσει πρόσφυγες και αλληλέγγυους και ότι ενεργεί ως Δίκτυο Υποταγής και Αλληλεγγύης στην κυβερνητική πολιτική.
Καταγγέλλουμε δημόσια ότι τα μέλη του “Δικτύου” συμπεριφέρονται στη Ριτσώνα με αυταρχισμό σα να είναι το τσιφλίκι τους (ανεμίζοντας στα χέρια ένα ΦΕΚ που δεν έδωσαν ποτέ στη δημοσιότητα), συντηρούν και δικαιολογούν την άθλια κατάσταση στο στρατόπεδο, αποσιωπούν τις διαμαρτυρίες των προσφύγων καταδικάζοντάς τους στην εξαθλίωση και την αναξιοπρέπεια, δεν διστάζουν να ασκήσουν ψυχολογική πίεση ακόμη και με την παρουσία του στρατού στις σκηνές στην προσπάθειά τους να «νουθετήσουν», προσπαθούν επισταμένα να απαγορεύσουν στους πρόσφυγες τις επαφές μαζί μας και να τους υποχρεώσουν να αναφέρουν στους συντονιστές ακριβώς τι τους λέμε. Όλα τα κάνουν σε αγαστή συνεργασία με τον στρατό ιδίως όταν βλέπουν ότι δεν περνάει ο λόγος τους. Παράδειγμα, τη μέρα της τελευταίας μας εκδήλωσης στη Χαλκίδα στρατιωτικοί φοβέριζαν τους πρόσφυγες ώστε να μην παραβρεθούν. Την ίδια στάση εναντίον μας κράτησαν και στις σχέσεις τους με τις ΜΚΟ στις οποίες μας στοχοποίησαν ως δήθεν υποκινητές επεισοδίων ή εξέγερσης και στην πραγματικότητα τους επέβαλλαν να μην έχουν καμία σχέση μαζί μας. Τα ίδια επαναλαμβάνουν και στις προσωπικές τους επαφές με συμπολίτες μας μέσα στην πόλη. Όμως η αηδιαστική χρήση της έκφρασης ‘’γνωστοί-άγνωστοι’’, της λέξης ‘’υποκινητές’’ ή της λέξης ‘’αναρχικοί’’ με υποτιμητική σημασία, εκτός του ότι αποσκοπεί να μας λασπολογήσει και να μας στιγματίσει μέσα στην κοινωνία είναι και ξεκάθαρη στοχοποίηση με φασιστικά χαρακτηριστικά η οποία λύνει τα χέρια των φασιστών εναντίον μας. Δεν είναι τυχαία βέβαια η στοχοποίηση συντρόφου μας από τους φασίστες ακριβώς μέσα σε αυτή τη συγκυρία και ακριβώς με τις εκφράσεις του «Δικτύου» των συριζαίων. Και όλα αυτά, για να αποκρυβούν, να κουκουλωθούν οι άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης στη Ριτσώνα τις οποίες καταγγέλλουμε από την πρώτη στιγμή. Εδώ είναι βέβαια το μεδούλι της υπόθεσης.
Η δική μας δράση δεν έχει καμία σχέση με τις χυδαιότητες και τις λοιδορίες των συριζαίων και των εθελοντών τους. Εμείς εξαρχής αποφασίσαμε να συναναστραφούμε με τους πρόσφυγες με απόλυτη ανοικτότητα απέναντί τους, να μην επιβάλλουμε κανένα δικό μας λόγο αλλά να προβάλλουμε το λόγο και τη φωνή των ίδιων των προσφύγων και να οργανώσουμε την αλληλεγγύη απέναντί τους με βάση τις δικές τους ανάγκες. Η συναναστροφή με τους ίδιους τους πρόσφυγες είναι η μεγαλύτερη χαρά κάθε φορά που επισκεπτόμαστε τη Ριτσώνα. Χαρά, βέβαια, όχι για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στις οποίες τους έχουν επιβάλλει να ζουν, αλλά για το μάθημα αξιοπρέπειας και αδελφοσύνης που χαρίζουν απλόχερα. Οι αγκαλιές, οι ζεστές χειραψίες, οι προσκλήσεις για ένα καφέ ή δυο λόγια ανάμεσα στις σκηνές. Στις σκηνές που σου δείχνουν με αγανάκτηση το ανέγγιχτο φαί επειδή δεν τρώγεται, επειδή «δεν είναι ούτε για τα ζώα», όπως λένε.
Δεν είναι αλληλεγγύη ούτε βέβαια φιλοξενία το να πετάς 800 ανθρώπους (ανάμεσα στους οποίους 320 παιδιά, 20 έγκυες και ανθρώπους με πολλά προβλήματα υγείας) μέσα σε ένα εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο που έχει οικειοποιηθεί η φύση, χωρίς ίχνος υποδομών, χωρίς ρεύμα και τρεχούμενο νερό, στο έλεος των καιρικών συνθηκών και με άθλιο φαί που καταδικάζει στην πείνα και την εξαθλίωση. Όλα είναι λάθος στη Ριτσώνα και όσοι υπερασπίζονται αυτή την κατάσταση δεν μπορούν πια να κρυφτούν. Οι καταγγελίες των ίδιων των προσφύγων στην εκδήλωση της ΕΛΜΕ δεν αφήνουν βέβαια καμία αμφιβολία για την κατάσταση. Αυτή είναι η δική τους φωνή που προσπαθεί με κάθε τρόπο να φιμώσει το «Δίκτυο»:
«Η ζωή στη Ριτσώνα δεν είναι αυτή που αξίζει σε άνθρωπο», «Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε σε σκηνές με φίδια και σκορπιούς», «Έχουμε 15 μέρες να πλυθούμε», «Το φαί δεν τρώγεται», «Δεν είναι μέρος για να ζουν άνθρωποι η Ριτσώνα», «στα σκυλιά σας έχετε σπίτια, για τους ανθρώπους σκηνές», ένα κοριτσάκι-προσφυγοπούλα φώναξε σ’ ένα μικρόφωνο: «we are humans, not animals».
Το στρατόπεδο πρέπει να κλείσει και να αφεθεί στα φίδια και τους σκορπιούς που το κατοικούν. Οι προφάσεις που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι του «Δικτύου» ενάντια στην άμεση μετεγκατάσταση των προσφύγων αποκαλύπτουν για άλλη μια φορά τον καθεστωτικό τους ρόλο. Μας λένε ότι δεν το θέλει ο δήμαρχος της Χαλκίδας και ότι υπάρχει ο κίνδυνος των φασιστών. Δεν προστατεύεις όμως τους ανθρώπους απομονώνοντας τους, γιατί η απομόνωση και η ζωή μέσα στην αναξιοπρέπεια είναι ακριβώς η φασιστική πολιτική και σίγουρα δεν έχει σχέση με καμία έννοια αλληλεγγύης. Επίσης, αν ο δήμαρχος αρνείται να κάνει αυτό που υποχρεούται γιατί δεν τον καταγγέλλουν δημόσια όπως οφείλει να πράξει κάθε πραγματικός αλληλέγγυος; Νομίζουμε ότι το πράγμα είναι οφθαλμοφανές: έχουν αποφασίσει τη στρατιωτικοποίηση της ζωής των προσφύγων με την προβιά της αλληλεγγύης και χρησιμοποιούν κάθε δικαιολογία ενάντια στην αμφισβήτηση της τοποθεσίας και την μετεγκατάστασή τους σε σπίτια και κτηριακές εγκαταστάσεις μέσα στην πόλη. Η επιβολή όμως των όρων ζωής στους άλλους, μάλιστα μέσα σε εξαθλιωτικές συνθήκες και χρησιμοποιώντας χίλιες δυο απαράδεκτες προφάσεις («εδώ δεν έχουμε να ταΐσουμε τους έλληνες», «ξέρεις πού ζούσαν αυτοί μέχρι τώρα;») δεν είναι αλληλεγγύη αλλά η «φιλανθρωπία» του ανθρωποφύλακα απέναντι σε θεωρούμενα κατώτερα όντα. Σε ένα πράγμα ίσως έχουν δίκιο, ο τίτλος «μη κυβερνητική οργάνωση» δεν τους ταιριάζει, είναι κυβερνητική με όλη τη σημασία της λέξης και περίσσια υποκρισία.
Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Χαλκίδας σε Πρόσφυγες-Μετανάστες/στριες