Πρωτοβουλια αλληλεγγυης χαλκιδας σε προσφυγες-μεταναστες/στριες

Την Τετάρτη 14 Ιουνίου στο εργατικό κέντρο της Χαλκίδας η Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Χαλκίδας σε πρόσφυγες-μετανάστες/στριες κάλεσε σε συνέλευση ομάδες, δομές, καταλήψεις αλληλεγγύης σε πρόσφυγες από την περιοχή της Στερεάς, Βορειοανατολικής Αττικής και της Αθήνας. Έδωσαν το παρόν άτομα από την Ομάδα Αλληλεγγύης Λαμίας, την Ομάδα Αλληλεγγύης προσφύγων Μαλακάσας, την κίνηση πολιτών Ωρωπού, την Αντιφασιστική Κίνηση Θήβας, τον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό πολιτικό και πολιτιστικό χώρο Σφήνα της Θήβας, το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, τον Συντονισμό για το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό σωματείων, φοιτητικών συλλόγων και συλλογικοτήτων (ΣΥΠΡΟΜΕ). Επίσης εκπροσωπήθηκε και η Αντιφασιστική – Αντιρατσιστική κίνηση πολιτών Λειβαδειάς.

Η συνέλευση ξεκίνησε με την τοποθέτηση – εισήγηση της ομάδας της Χαλκίδας, όπου παρουσιάστηκαν οι εμπειρίες της ομάδας από το κέντρο κράτησης στην Ριτσώνα. Επιγραμματικά αναφέρουμε τα εξής:

• Προβληματική πρόσβαση στο φαγητό.

• Έλλειψη συγκοινωνίας ( μόνο μία φορά την εβδομάδα, κάθε Τετάρτη δύο λεωφορεία για Αθήνα για τις προμήθειές τους σε τρόφιμα).

• Έλλειψη επικοινωνίας με την Χαλκίδα (κοντινότερη πόλη) λόγω απουσίας λεωφορείου.

• Μη πρόσβαση σε τρεχούμενο καθαρό νερό. ( Το κέντρο κράτησης της Ριτσώνας βρίσκεται σε βιομηχανική περιοχή, σε ένα εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο).

• Προβλήματα με την ιατρική περίθαλψη, δυσανάλογο των απαιτήσεων το έργο του Ερυθρού Σταυρού, ειδικά του ελληνικού του οποίου άτομα επέδειξαν κατά καιρούς ρατσιστική συμπεριφορά.

• Εκφοβισμοί και απαγορεύσεις κατά των προσφύγων από τους υπεύθυνους της ΔΟΜ (Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης) για τις επαφές τους/τις με τα αλληλέγγυα άτομα της ομάδας μας. Όπως και εκφοβισμοί, τραμπουκισμοί εναντίον μας και προσπάθεια αποκλεισμού των μελών μας.

• Ύπαρξη φιδιών, εντόμων, σκορπιών μέχρι και αγριογούρουνων.

• Μεγάλες ανάγκες σε ένδηση και υπόδηση.

• Μη απόδοση των χρημάτων που έχουν εκταμιευθεί για τους πρόσφυγες από τον Αύγουστο του 2016 (για τους ενήλικες 90 ευρώ, για τα παιδιά 50 ευρώ). Δόθηκαν μόνο τον Οκτώβρη του 2016 και από τον Ιανουάριο του 2017. Στις δε γυναίκες δόθηκαν 50 αντί για 90 ευρώ. Τους δύο τελευταίους μήνες δίνουν 150 ευρώ σε κάθε ενήλικο για την αγορά τροφίμων.

• Έγιναν τρεις απεργίες πείνας , με την τελευταία των γυναικών και εγκύων.

• Παρουσιάστηκαν πολλά κρούσματα Ηπατίτιδας λόγω του προβληματικού διαχειρισμού των λυμάτων.

• Θάνατος ενός βρέφους δύο μηνών με τις κύριες ευθύνες να επιρρίπτονται στους υπεύθυνους του κέντρου κράτησης που δεν εγκατέστησαν την οικογένεια στην πόλη της Χαλκίδας κοντά στο Νοσοκομείο, όπως συνέστησαν οι γιατροί.

Στην συνέχεια έγιναν τοποθετήσεις από όλες τις ομάδες όπου έγινε προφανές ότι αντιμετωπίζουμε κοινά προβλήματα και ότι έχουμε βιώσει πολλές κοινές εμπειρίες. Αναφέρουμε επιγραμματικά από κάθε κέντρο κράτησης διάφορα στοιχεία που κρατήσαμε από τις τοποθετησεις τους.

Στο κέντρο κράτησης στις Θερμοπύλες , όπου δραστηριοποιείται η ομάδα αλληλεγγύης της Λαμίας υπάρχουν περίπου 400 πρόσφυγες. Στην αρχή δεν υπήρχε καθόλου και κανένας κρατικός μηχανισμός, μ/ονο οι αλληλέγγυοι. Υπήρξαν περιστατικά εκφοβισμού των προσφύγων όταν πήγαιναν σε εξωτερικούς ιατρούς με την βοήθεια ατόμων από την ομάδα αλληλεγγύης. Για το φαγητό τους δίνουν 150 ευρώ τον μήνα, πρόβλημα με τα ρούχα. Υπήρξε πρόσφατα ένα περιστατικό όπου ένα παιδάκι κάηκε και νοσηλεύτηκε στο Παίδων.

Το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών ήταν στον Ελαιώνα και μέχρι πρόσφατα στο Ελληνικό πριν το αδειάσουν και μεταφέρουν τον κόσμο από εκεί στην Θήβα. Το πρόβλημα που τονίστηκε έιναι ότι στον Ελαιώνα αλλάζει συνεχώς ο κόσμος, μια τακτική που έχουμε δει σε όλα τα κέντρα, η οποία κάνει δύσκολη την διατήρηση επαφών και δημιουργία σχέσεων των αλληλέγγυων με τους πρόσφυγες.

Οι αλληλέγγυοι/ες από την Θήβα ήταν στην Ριτσώνα από την αρχή, όπου αντιμετώπισαν επιφυλακτικότητα και οι ίδιοι οι πρόσφυγες τους έσπρωχναν στα επίσημα κανάλια (για διανομή ρούχων, τροφίμων κ.α.). Από τις 2 Ιουνίου πήγαν οι πρόσφυγες από το Ελληνικό στη νέα δομή στην Θήβα όπου έχει στρατιωτικά φυλάκια και αστυνομία. Υπάρχει έλεγχος, μπαίνουν μόνο όσοι έχουν καρτελάκια. Οι πρόσφυγες μπορούν να βγούν. Οι προτάσεις των αλληλέγγυων της Θήβας έχουν μια βάση κατανόησης πρώτα ότι δεν παλεύουμε γιά αυτούς αλλά με αυτούς, για αυτό η κύρια πρόταση είναι παρεμβάσεις μέσα στην ελληνική κοινωνία.

Η ενημέρωση από τα Οινόφυτα είναι ισχνή, ξέρουμε μόνο ότι “φιλοξενούνται” περίπου 250 άτομα, κυρίως Αφγανικής καταγωγής.

Στην Λειβαδειά, όπου ο δήμος έιχε μπεί στο πρόγραμμα μετεγκατάστασης υπάρχουν μερικές οικογένειες – και από Ριτσώνα – απέχει όμως η κατάσταση από το ιδανικό σενάριο που μας παρουσιάζουν. Δεν τους δίνονται απευθείας χρήματα, μόνο κουπόνια της δημοτικής επιχείρησης στην οποία πάνε μόνο συνοδεία ατόμων απο ΜΚΟ ή της δημοτικής επιχείρησης. Οπότε δεν έχει γίνει ένταξη στην κοινωνία, αλλά ο αποκλεισμός παραμένει.

Από το ΣΥΠΡΟΜΕ έγινε μια γενική ενημέρωση για τις επιπτώσεις από την πολιτική κυβέρνησης και Ε.Ε. στους πρόσφυγες. Μέσα στο χρόνο το κράτος έχει κάνει 3.100 απελάσεις και χρησιμοποιούν το προσφυγικό για να περάσουν μέτρα διάσπασης, καταστολής, αναδιαρθρώσεων, περαχώρησης ευθυνών του δημόσιου σε εταιρείες. Επιλέγουν εκγλεισμό, γκετοποίηση, απάνθρωπες συνθήκες στέγασης. Η αλληλεγγύη δεν εκφράζεται μόνο στο υλικό το ζήτημα, που έχουν μειωθεί οι δυνατότητες από τα λαϊκά στρώματα τα οποία έχουν εξαντληθεί οικονομικά και τα όρια συνδρομής του στις ανάγκες των προσφύγων είναι περιορισμένα. Απαιτείται διεκδίκηση από κυβέρνηση κράτος, δήμους, περιφέρειες, και για τα υλικά ζητήματα και για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των προσφύγων. Ενδεικτικό ότι σταμάτησαν να χορηγούν ΑΜΚΑ στους πρόσφυγες. Τονίστηκε η ανάγκη για κοινή δράση ντόπιων και μεταναστών και το να υπάρξει οργάνωση με επιτροπές των ίδιων των προσφύγων στα στρατόπεδα και συντονισμός τους.

Στην Μαλακάσα υπάρχουν περίπου 700 άτομα, στα χαρτιά– αμιγώς Αφγανοί, ενώ τώρα έχουν έρθει και από τα νησιά – , ενώ έχουν φτάσει μέχρι και 1300 με πάνω από 250 παιδιά. Τους δύο πρώτους μήνες ήταν και εκεί μόνο αλληλέγγυοι αλλά και ο στρατός με διαθέση συνεργασίας, επίσης αρχικά ήταν μόνο μία ΜΚΟ (Remar) , η οποία έδινε μόνο τσάϊ. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ότι στην αρχή είχαν κάποια συμβούλια μεταξύ τουςς οι πρόσφυγες – όπως είδαμε και στην Ριτσώνα – αλλά μετά αυτό έσβησε γιατί τους έφεραν οι υπεύθυνοι του κέντρου μια εκλεγμένη επιτροπή και τους είπαν αυτούς θα ακούτε τώρα αλλιώς δεν θα φύγετε και θα έχετε προβλήματα. Οι αλληλέγγυοι/ες δέχθηκαν προπηλακισμούς και απαγορεύσεις εισόδου αλλά τώρα δεν βρίσκονται μέσα στο κέντρο γιατί στοχοποιούνταν οι πρόσφυγες που τους συναναστρέφονταν. Επίσης πολλοί πρόσφυγες γύρισαν στο Αφγανιστάν μόνοι τους. Μερικά μέλη είχαν προσωπική συνάντηση με τον Μουζάλα τον οποίο ενδιέφερε να πάρουν πόστο οι ΜΚΟ για να εκταμιευτούν τα 100 εκατομμύρια ευρώ, επίσης πρότεινε και στους αλληλέγγυους να φτιάξουν μια ΜΚΟ. Παρατηρήθηκαν και στην Μαλακάσα κλόπες και αδειάσματα αποθηκών, όπως και στην Ριτσώνα. Η εικόνα από την Μαλακάσα, η οποία αντιπροσωπεύει την εικόνα σε όλα τα κέντρα είναι : “ πολλοί ευτιχισμένοι άνθρωποι που δουλεύουν και πληρώνονται και είναι στον κόσμο τους, δίπλα σε ανθρώπους δυστυχισμένους που ψάχνουν τι θα κάνουν στην ζωή τους”.

Τα κατ΄ ευφημισμόν κέντρα φιλοξενίας που λειτουργούν στην στερεά Ελλάδα κι όσα σχεδιάζονται έχουν ντε φάκτο δημιουργήσει καθεστώς ημι-εγκλεισμού και απομόνωσης για τους πρόσφυγες. Η εμπειρία μας ως αλληλέγγυων που σταθήκαμε από την πρώτη στιγμή στο πλευρό των προσφύγων που δημιουργούν οι πολεμικές συρράξεις και επεμβάσεις, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμος, το παιχνίδι της κυριαρχίας για τον έλεγχο των φυσικών πόρων, τα κλειστά σύνορα, αποδεικνύει ότι οι ανθρωποι αυτοί διαβιούν εντός των κέντρων-στρατοπέδων σε ημιαθλιες συνθήκες, εγκλωβισμένοι πλέον στο νέο τοπίο το οποίο έχει διαμορφώσει η συμφωνία εε-τουρκίας. συνθήκες τις οποίες δεν μπορεί να απαλύνει ούτε η παρουσία των μκο οι οποίες στρέφονται στην διαχείριση του ευρωπαϊκού χρήματος, συχνά σε καθεστώς αδιαφάνειας, ούτε η παροχή χρημάτων τα οποία, σε πολλές περιπτώσεις, δεν καταλήγουν στους πρόσφυγες όπως αυτοί δικαιούνται. Εναντιωνόμαστε στη λογική του στρατοπέδου η οποία αναπαράγεται και συγκροτείται μέσα από κανονισμούς λειτουργίας των καμπ που αποτέλεσαν το πρόσχημα για την εκδίωξη των αλληλέγγυων. όσο λειτουργούν οι δομές ‘φιλοξενίας’, μέχρις ότου ξεκινήσει η μετεγκατάσταση τους στον αστικό ιστό, εντός κοινωνίας κι όχι στο περιθώριο, είναι απαραίτητη η ελεύθερη πρόσβαση στα κέντρα, σε πλαίσιο ισοτιμίας και αλληλεγγύης.

Ούτε οι πρόσφυγες ούτε οι αλληλέγγυοι είναι τρομοκρατες, όπως επιχειρεί συστηματικα να δείξει η πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης και πολλοί κυβερνητικοί παρατρεχαμενοι, με στόχο να ερεθίσουν τα ξενοφοβικά αντανακλαστικά των τοπικών κοινωνιών οι οποίες βιώνουν κι αυτές τις επιπτώσεις της επίθεσης του κράτους και των εταιρειών σε δικαιώματα, ελευθερίες, κοινωνικά κεκτημένα.

Καταλήξαμε στις εξής προτάσεις:

• Να γίνει μία αμεσοδημοκρατική, αντιιεραρχική δικτύωση των αλληλέγγυων των αλληλέγγυων της Στερεάς και της Βορειοανατολικής Αττικής

• Συνεργασία με άλλες πρωτοβουλίες πανελλαδικά.

• Να γίνονται κοινές ενημερώσεις, καταγγελίες, εκδηλώσεις σε κάθε πόλη αλλά και μέσα στις δομές των προσφύγων.

• Συχνή παρουσία στις δομές με μεταφραστές για να ενημερωνόμαστε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες και τι τρόπο θα βρίσκουμε για την προβολή τους (ΜΜΕ, Ίντερνετ, τύπο).

• Οργανωμένες επισκέψεις των αλληλέγγυων στα στρατόπεδα και όπου αλλού στεγάζονται πρόσφυγες και ανταπόκριση , όσο το δυνατόν, στις υλικές τους ανάγκες.

• Πανελλαδική εκδήλωση – ημερίδα των αλληλέγγυων όσο το δυνατόν περισσότερων , που υπερβαίνοντας τις διαφορές τους θα προτάξουν την αναγκαιότητα της ανάδειξης των προβλημάτων των προσφύγων και των από κοινού λύσεων και προτάσεων.

• Να δημιουργηθεί ένας χώρος επικοινωνίας των ομάδων (googlegroup), ένα ιστολόγιο (blog) όπου θα αναρτώνται κείμενα από όλες τις ομάδες και να δημιουργηθεί ένα έντυπο με κείμενα από τις ομάδες αλληλεγγύης της Στερεάς και της Βορειοανατολικής Αττικής μεταφρασμένο σε αγγλικά, αράβικα και φαρσί.

Απαιτούμε:

• ελεύθερη μετακίνηση των προσφύγων

• κλείσιμο των κέντρων κράτησης

• μετεγκατάσταση στον οικιστικό ιστό

• ίση πρόσβαση στο δημόσιο χώρο

Συντονιστικό Ομάδων και Πρωτοβουλιών Στερεάς και Βορειοανατολικής Αττικής για το προσφυγικό.

https://syntonismosstereasvattikis.blogspot.gr

Το πρώτο τεύχος του φυλλαδίου Ριτσώνα, με τα τελευταία αλλά και παλαιότερα κείμενα.

RitsonaNewsletter1

Βρισκόμαστε ακριβώς ένα χρόνο μετά τη μετατροπή του στρατοπέδου της αεροπορίας στη Ριτσώνα σε στρατόπεδο αποκλεισμού των προσφύγων από την ελληνική κοινωνία και η βασική συνθήκη παραμένει ίδια και απαράλλαχτη: βιοπολιτική διαχείριση ανθρώπων ως κατώτερων όντων, ρατσισμός, εκφοβισμός και τρομοκρατία όσων σηκώνουν το κεφάλι, αποκλεισμός και στοχοποίηση των αλληλέγγυων.

Ενδεικτικό παράδειγμα, ανάμεσα σε πλείστα άλλα,  είναι ότι ακόμη (!) δεν έχει προβλεφθεί  λεωφορειακή γραμμή προς Χαλκίδα, η οποία απέχει είκοσι λεπτά περίπου με το αυτοκίνητο από το στρατόπεδο, με αποτέλεσμα εκ των πραγμάτων οι άνθρωποι που κατοικούν στο στρατόπεδο να παραμένουν αποκλεισμένοι στο βουνό. «Ωραίο» το κόλπο.  Ο ανεκδιήγητος δήμαρχος Χαλκίδας μαζί με τους συνεργαζόμενους συριζαίους και τους επαγγελματίες της «φιλανθρωπίας» στο camp αρνούνται να δώσουν λύση. Για τα καρναβάλια της κακογουστιάς όμως βρέθηκαν αμέσως εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ τα οποία έγιναν πυροτέχνημα εν μια νυκτί. O tempora o mores.

Βασική τακτική της λεγόμενης μεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους είναι η απόκρυψη της αλήθειας σχετικά με τη ρατσιστική μεταχείριση που επιφυλάσσει στους πρόσφυγες  και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στις οποίες  τους επιβάλλει να ζουν. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν οι εγκάθετοί του στο στρατόπεδο της Ριτσώνας (το ίδιο όμως συμβαίνει σε όλους τους καταυλισμούς αποκλεισμού των προσφύγων)  συνήθως είναι η λοιδορία, η συκοφαντία, η επιθετική και μπασκίνικη συμπεριφορά, ο εκφοβισμός, απέναντι σε εκείνους που αποκαλύπτουν την αλήθεια. Ο στόχος τους σε κάθε περίπτωση είναι το γρήγορο κουκούλωμα των απάνθρωπων συνθηκών, με κάθε μέσο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η συκοφαντική ανακοίνωση του ‘’Συλλόγου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο Χαλκίδας’’ η οποία μάλιστα μιλάει εκ μέρους όλων των εμπλεκόμενων υπερασπίζοντας τους διαχειριστές του καταυλισμού στη Ριτσώνα σα να τους εκπροσωπεί.  Ή μήπως έμμεσα αυτούς εκπροσωπεί κι όχι πραγματικά τους εργαζόμενους;  Γιατί δηλαδή αναλαμβάνουν να απαντήσουν εκ μέρους άλλων και μάλιστα για ζητήματα που αφορούν τους χειρισμούς στο στρατόπεδο ενώ οι υπεύθυνοι του στρατοπέδου σιωπούν ενοχικά;  Εκτός και αν ο Σύλλογος είναι φερέφωνο των ΜΚΟ και λοιπών διαχειριστών στη Ριτσώνα. Γιατί επίσης για τα τεκταινόμενα στο Νοσοκομείο απαντούν οι εργαζόμενοι και όχι η διοίκηση του Νοσοκομείου η οποία επίσης σιωπά; Ο  διοικητής του Νοσοκομείου Χαλκίδας μήπως πάλι δεν γνωρίζει τίποτα όπως τότε που ενώ για τρεις εβδομάδες νοσηλεύονταν πρόσφυγες με ηπατίτιδα στο Νοσοκομείο  εκείνος δήλωνε άγνοια;  Μήπως είναι φως φανάρι ότι ο γενικότερος στόχος είναι το κουκούλωμα των εγκληματικών ευθυνών των διαχειριστών του στρατοπέδου στη Ριτσώνα για τον θάνατο του βρέφους;

Η ανακοίνωση του προεδρείου των εργαζομένων στο Νοσοκομείο Χαλκίδας  είναι σαθρή γιατί ενώ μας κατηγορεί ότι λέμε ψέματα δεν αναφέρει ούτε ένα παράδειγμα που να αντικρούει τα επιχειρήματά μας δημιουργώντας επί τούτου ψευδείς εντυπώσεις.  Όταν όμως κατηγορείς κάποιον δημόσια ότι ψεύδεται το μόνο που οφείλεις να κάνεις είναι να αποδομήσεις τα επιχειρήματά του, διαφορετικά είσαι ένας θρασύς συκοφάντης και οι σκοποί σου κακόβουλοι. Όμως η  λακωνική και ιδιαίτερα επιλεκτική εξιστόρηση των γεγονότων που κάνει  περιέχει ένα στοιχείο που επιβεβαιώνει ακόμη περισσότερο τη θέση μας. ‘’Έγινε τηλεφωνική επικοινωνία του εφημερεύοντα Παιδιάτρου’’, γράφει η ανακοίνωση, ‘’με τον παιδίατρο της Ριτσώνας και ενημερώθηκε ότι η μητέρα παρέλαβε το βρέφος και έφυγε’’. Όλα μέλι γάλα λοιπόν για τους ανεύθυνους. Βέβαια να σημειώσουμε ότι οι γιατροί και όλοι οι υπεύθυνοι φεύγουν από το στρατόπεδο στις 16:00 ενώ η ανακοίνωση των εργαζομένων αναφέρει ότι ο γιατρός της Παιδιατρικής του νοσοκομείου Χαλκίδας επικοινώνησε με τον παιδίατρο της Ριτσώνας μετά τις 17:45. Με βάση όμως αυτό ως  δεδομένο οι υπεύθυνοι του στρατοπέδου φέρουν  βαρύτατη ευθύνη για την απόλυτη αδιαφορία που έδειξαν μετά την ενημέρωση από το Νοσοκομείο Χαλκίδας. Γιατί δεν ενημέρωσαν αμέσως τη μητέρα για την επικινδυνότητα της κατάστασης και δεν κανόνισαν  τη μεταφορά του βρέφους όπως είχε επειγόντως αποφασιστεί στο νοσοκομείο Χαλκίδας; Σύμφωνα και με τα λεγόμενα του Συλλόγου των εργαζομένων στο νοσοκομείο δεν πέρασε μισή ώρα από τη στιγμή που μπήκε στην Παιδιατρική το βρέφος στις 26 Ιανουαρίου και αμέσως δόθηκε κλήση στο ΕΚΑΒ για διακομιδή στο ‘’Αγλαΐα Κυριακού’’.  Κι όμως, περνάει περισσότερο από μια ολόκληρη μέρα, η μητέρα είναι στο στρατόπεδο, οι γιατροί στις θέσεις τους, όλοι οι υπεύθυνοι επίσης, οι εθελοντές των ΜΚΟ βιντεοσκοπούν κάπου στο δάσος την φιλανθρωπία τους, κανείς δεν κάνει τίποτα δηλαδή, κι όταν το μωρό πεθαίνει ισχυρίζονται ότι φταίει η μητέρα. Είναι ξεκάθαρο: Όλοι μαζί τη δείχνουν με το δάχτυλο σαν εξιλαστήριο θύμα  για να κρύψουν τις ευθύνες τους. Όσοι λοιπόν επικεντρώνονται αποκλειστικά και μόνο στα γεγονότα της 26^ης Ιανουαρίου, ενώ το μωρό δεν πεθαίνει τότε αλλά τα μεσάνυχτα της επόμενης μέρας, το κάνουν για να αποσιωπήσουν τις ευθύνες των διαχειριστών του στρατοπέδου. Επικεντρώνονται όμως σε αυτή την ημέρα, ενοχοποιώντας με την ευκαιρία ταυτόχρονα το θύμα, για να αποκρύψουν το βασικότερο σε όλη την υπόθεση: αρνήθηκαν την επιβεβλημένη από ιατρική άποψη (κυστική ίνωση είναι η διάγνωση) μετεγκατάσταση της οικογένειας μέσα στην πόλη της Χαλκίδας ή ακόμη καλύτερα στην Αθήνα. Ήταν εφικτό. Έχει εξάλλου ήδη γίνει με άλλες οικογένειες προσφύγων.

Η καταγγελία μας λοιπόν αφορά κυρίως τους διαχειριστές του στρατοπέδου.  Από τη στιγμή που το βρέφος  διαγνώστηκε με κυστική ίνωση όφειλαν να εγκαταστήσουν αμέσως την οικογένεια στην πόλη ώστε να είναι κοντά στο νοσοκομείο. Αυτή ήταν η οδηγία των γιατρών, αυτό παρακαλούσε και η μητέρα συνεχώς. Οι διαχειριστές όμως δεν έκαναν ποτέ αυτό που όφειλαν και κράτησαν την οικογένεια στο βουνό μάλιστα χωρίς δυνατότητα άμεσης πρόσβασης στη Χαλκίδα. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της εγκληματικής στάσης των διαχειριστών της Ριτσώνας η κυστική ίνωση είναι μια ασθένεια  που χρήζει πολύ ειδικής φροντίδας και συχνές επισκέψεις στο νοσοκομείο γιατί οι επικινδυνότητες για τη ζωή του βρέφους  είναι πολύ μεγάλες. Από τη στιγμή της διάγνωσης, ένας ασθενής με κυστική ίνωση πρέπει να παρακολουθείται από εξειδικευμένο γιατρό και να νοσηλεύεται τακτικά σε νοσοκομείο. Εννοείται και δεν υπερβάλουμε, το να εξαναγκάζεις ένα βρέφος δύο μηνών με κυστική ίνωση να ζει στο πουθενά μέσα σε ένα isobox είναι σαν να το καταδικάζεις.

Απάνθρωποι; Ελεεινοί; Οι λέξεις είναι λίγες. Κι όχι μόνο αυτό, τους έστελναν στα νοσοκομεία πολλές φορές χωρίς μεταφραστές με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στην επικοινωνία και οι άνθρωποι να μην  καταλαβαίνουν  καλά τι συμβαίνει, όπως και συνέβη την προηγούμενη ημέρα του θανάτου του βρέφους (η ανακοίνωση του προεδρείου των εργαζομένων αποσιωπά αυτό το κρίσιμης σημασίας δεδομένο). Βέβαια στην Αθήνα τους έστελναν όχι μόνο χωρίς μεταφραστές αλλά και χωρίς χρήματα με αποτέλεσμα όσο καιρό έμεναν εκεί να μην έχουν πραγματικά τίποτα να φάνε.  Οι μετακινήσεις με ασθενοφόρο πολλές φορές αργούσαν αισθητά, αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς και είναι φυσικό με βάση τις ανάγκες που καλύπτουν τα ασθενοφόρα εντός και εκτός Χαλκίδας. Τη νύχτα του θανάτου του βρέφους η διακομιδή στο νοσοκομείο δεν γίνεται με ασθενοφόρο αλλά με ταξί. Παρεμπιπτόντως θέλουμε να διευκρινίσουμε ότι για τις δυσλειτουργίες στο Νοσοκομείο Χαλκίδας δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι αλλά αποκλειστικά η διοίκηση και η κυβερνητική πολιτική με τις δολοφονικές περικοπές στο σύστημα υγείας. Η αλήθεια μάλιστα είναι ότι η ύπαρξη του Νοσοκομείου Χαλκίδας οφείλεται στο φιλότιμο και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες μεγάλης μερίδας των εργαζομένων. Το ίδιο ισχύει και για το ΕΚΑΒ. Γι’ αυτούς τους λόγους όμως θα έπρεπε αμέσως να εγκαταστήσουν την οικογένεια μέσα στην πόλη ώστε να έχει γρήγορη πρόσβαση στο Νοσοκομείο. Μάλιστα η μητέρα έκανε συνεχείς εκκλήσεις  στην ΜΚΟ IOM και τους διαχειριστές του στρατοπέδου για εγκατάσταση όχι μόνο στη Χαλκίδα αλλά στην Αθήνα καλύτερα ώστε να είναι κοντά στα νοσοκομεία που ούτως ή άλλως διακομιζόταν μετά τη γέννησή του το βρέφος.  Επίσης, αφού ο μάνατζερ του καταυλισμού δεν  ήθελε να τους εγκαταστήσει στην πόλη (δολοφονική εμμονή όπως αποδείχτηκε) τουλάχιστον θα έπρεπε να μεριμνήσει  για μόνιμο μεταφορικό μέσο που θα βρισκόταν σε συνεχή αναμονή. Η παρουσία στη Ριτσώνα ενός ασθενοφόρου ήταν πάγιο αίτημά μας από την αρχή της λειτουργίας του στρατοπέδου. Τόσο χρήμα ρέει εκεί πάνω. Παντού οι ΜΚΟ διατυμπανίζουν τη φιλανθρωπία τους, τόσα βαν χρησιμοποιούν για τις μετακινήσεις τους.  Όλοι οι υπεύθυνοι γνώριζαν την κρισιμότητα της κατάστασης. Δεν είναι υπερβολή λοιπόν να πούμε ότι τους είχαν πραγματικά πεταμένους στο δρόμο με ένα πολύ άρρωστο μωρό 2 μηνών στην αγκαλιά. Αυτή είναι η αλήθεια και λέγεται απανθρωπιά.

Η στάση τους μετά το θάνατο του βρέφους αποδείχτηκε χειρότερη και ξεδιάντροπα  ενοχική. Αντί να στηρίξουν ψυχολογικά αλλά και με κάθε άλλο μέσο τη μητέρα και την υπόλοιπη οικογένεια, αντί να της συμπαρασταθούν, ενοχοποίησαν αμέσως τη μητέρα, για να κουκουλώσουν την εγκληματική τους συμπεριφορά και να αποποιηθούν τις ευθύνες. Την έστησαν στον τοίχο. Αυτό κάνει ο ένοχος και το κάνει κυνικά όπως και αυτοί. Αυτό είναι στήσιμο ‘’λαϊκού’’ δικαστηρίου και όχι η τεκμηριωμένη μας καταγγελία.

Από το παζλ της αθλιότητας και της επιχείρησης  ‘’κουκούλωμα της κατάστασης’’ δεν μπορούσε να λείπει η εμπλοκή των ΜΜΕ και βέβαια η ανεκτίμητη πάντα αρωγή της ηγετικής μορφής του επαρχιακού κίτρινου τύπου. Σε ολοσέλιδο ρεπορτάζ η τοπική εφημερίδα  Ευβοϊκή ‘’Γνώμη’’ ενοχοποιεί χωρίς ενδοιασμούς τους γονείς ενώ τους ειρωνεύεται και τους λοιδορεί με ανεπίτρεπτες εκφράσεις. Ο ‘’δημοσιογράφος’’ χύνει ένα ρατσιστικό οχετό απέναντι σε δαιμονοποιημένα εξιλαστήρια θύματα τα οποία  περιπαίζει δημόσια χωρίς ίχνος τσίπας. ‘’Έχουν προϊστορία στις φυγές’’ είναι ένας πηχυαίος τίτλος μέσα στο ρεπορτάζ.  Ο διοικητής του Νοσοκομείου Χαλκίδας εμφανίζεται στο ρεπορτάζ για να επιβεβαιώσει, χρησιμοποιώντας κι αυτός τη λέξη ‘’λάθρα’’ για τη συμπεριφορά των προσφύγων.  Ούτε υπόνοια  βέβαια για τυχόν παραλείψεις, όλα πήγαν μια χαρά. Εξάλλου η λογική τους όπως αποδεικνύεται από το ‘’ρεπορτάζ’’ είναι αυτή:  μεταναστάκι ήταν, λαθραία μπήκε στη χώρα μας, λαθραία έφυγε. Αυτό όμως δεν είναι δημοσιογραφία είναι δημόσια εκτόνωση ενός ψυχικού βόθρου. Αυτό είναι ‘’λαϊκό’’ δικαστήριο, θρασύτατοι κύριοι/ες του προεδρείου του Συλλόγου Εργαζομένων στο ΓΝΧ, αλλά περί αυτού τσιμουδιά, επειδή αποτελείτε κι εσείς μέρος της επιχείρησης κουκουλώματος και ενοχοποίησης του θύματος, συντάσσεστε με την αθλιότητα.

Η κραυγή της μάνας όμως θα ακούγεται για πάντα στη Ριτσώνα: ‘’Παρακαλούσα  τους υπεύθυνους για μετεγκατάσταση στη Χαλκίδα’’.

Το στρατόπεδο στη Ριτσώνα δεν είναι φιλοξενία

Είναι απανθρωπιά και κερδοσκοπία

 

Όχι άλλοι θάνατοι προσφύγων στη Ριτσώνα

Άμεση μετεγκατάσταση στην πόλη

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Χαλκίδας σε Πρόσφυγες-Μετανάστες/στριες

---

Ακολουθεί η ανακοίνωση του προεδρείου του Συλλόγου Εργαζομένων στο Γ.Ν.Χαλκίδας:

Τετάρτη 8/2/2017

Αποδοκιμάζουμε το απαράδεκτο δημοσίευμα, της «Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Χαλκίδας σε πρόσφυγες-μετανάστες/στριες», που αφορά το θάνατο βρέφους 2 μηνών, στη Ριτσώνα.

Τα όσα αναφέρονται στο συγκεκριμένο έγγραφο είναι αναληθή και χρήζουν εισαγγελικής παρέμβασης.

Δεν μπορεί να διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις και να παραπληροφορούν την κοινή γνώμη.

Δεν έχουν το δικαίωμα να στήνουν λαϊκό δικαστήριο και να κατηγορούν ασύστολα τους εργαζόμενους του Γ.Ν.Χαλκίδας, του ΕΚΑΒ και όλους τους εμπλεκόμενους στη λειτουργία του καταυλισμού της Ριτσώνας, ως υπεύθυνους για το θάνατο του βρέφους.

Για την αποκατάσταση της αλήθειας αναφέρουμε περιληπτικά τα γεγονότα, τα οποία αποδεικνύονται με έγγραφα.

Το νεογνό Norshan Tammo γεννήθηκε στις 28/11/2016, το βράδυ, στη Μαιευτική κλινική του Γ.Ν.Χαλκίδας. Την επόμενη ημέρα, στις 29/11/2016, η μητέρα παρέλαβε το νεογνό και εξήλθε λάθρα.

Στις 2/12/16, 4 ημερών, προσήλθε στα Εξωτερικά Ιατρεία της Παιδιατρικής για λήψη κάρτας Guthrie (λαμβάνεται αίμα στο τρίτο 24ωρο της ζωής του νεογνού) και μέτρηση χολερυθρίνης. Η ολική χολερυθρίνη είχε υψηλή τιμή (υψηλός ίκτερος) και για το λόγο αυτό διακομίσθηκε με ασθενοφόρο στην Α΄ MEN του Νοσ. Παίδων «Αγία Σοφία».

Στις 29/12/16 το βρέφος προσήλθε με ασθενοφόρο, στο νοσοκομείο, από τη Ριτσώνα. Εξετάσθηκε στα Εξωτερ. Ιατρεία της Παιδιατρικής. Είχε παραληφθεί την προηγούμενη μέρα από το Νοσ. Παίδων «Αγία Σοφία», όπου νοσηλευόταν, παρά τις αντιρρήσεις των εκεί ιατρών, γιατί εκκρεμούσε περαιτέρω εργαστηριακός έλεγχος. Για ολοκλήρωση του ελέγχου διακομίσθηκε με ασθενοφόρο, στο εφημερεύον Νοσοκ. Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού».

Στις 26/01/2017 και ώρα 13.49μμ προσήλθε με ασθενοφόρο, από τον καταυλισμό, στα ΕΙ της Παιδιατρικής. Είχε παραπεμπτικό από τον παιδίατρο στη Ριτσώνα, που εξέτασε το βρέφος, λόγω επεισοδίου άπνοιας και κυάνωσης. Έγινε παιδιατρική εξέταση και ελήφθη εργαστηριακός έλεγχος. Αποφασίστηκε η διακομιδή του βρέφους στο εφημερ. Νοσ. Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού». Εδόθη η κλήση στο ΕΚΑΒ στις 14.20μμ.

Το βρέφος παρέμεινε με τη μητέρα του, μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο, στην Παιδιατρική κλινική, όπου και σιτίστηκε. Στις 17.45μμ αφήχθη το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ για την διακομιδή του βρέφους. Το βρέφος και η μητέρα του δεν ήταν στην κλινική. Αναζητήθηκαν στο χώρο του νοσοκομείου και δεν ανευρέθηκαν. Έφυγαν χωρίς να ενημερώσουν κανέναν.

Έγινε τηλεφωνική επικοινωνία του εφημερ. Παιδιάτρου με τον παιδίατρο της Ριτσώνας και ενημερώθηκε ότι η μητέρα παρέλαβε το βρέφος και έφυγε.

Στις 28/01/17 και ώρα 00.10πμ, το βρέφος προσκομίστηκε από τη γιαγιά, άπνοο και άσφυγμο.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ:  ΑΓΓΕΛΑΤΟΣ Ι.

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ:  ΑΓΟΥΡΙΔΑ Δ.

 

Ο Μουζάλας ξανάρχισε το ίδιο τροπάριο για τους ανεξάρτητους αλληλέγγυους. Φταίνε οι αλληλέγγυοι για τις φασαρίες στα camp. Όμως και τα αγριογούρουνα της Ριτσωνας γνωρίζουν ότι το φαγητό (αξίας 180.000€/ μήνα) οι πρόσφυγες το πετάνε, γιατί το φαγητό δεν τρώγεται, παρόλα αυτά η σύμβαση με τον συγκεκριμένο μάλιστα προμηθευτή συνεχίζεται. Οι πρόσφυγες από τον Αύγουστο του 2016 δικαιούνται 90€ κάθε ενήλικας και 50€ κάθε ανήλικος αλλά έχουν πάρει μόνο τον Οκτώβριο και τον Ιανουάριο, ενώ οι ενήλικες γυναίκες πήραν 50€, τα υπόλοιπα χρήματα που πήγαν;
Σύμφωνα με τους γιατρούς το βρέφος με την εκ γενετής κυστική ίνωση έπρεπε να κατοικεί ή πολύ κοντά στο νοσοκομείο μέσα στην πόλη ή να νοσηλεύεται. Το μωρό έφυγε από τη ζωή στις 27 Ιανουαρίου το βράδυ διαμένοντας στη Ριτσώνα. Η αδιαφορία των υπευθύνων αποδείχτηκε εγκληματική.
Καταγγελία στην εισαγγελία Χαλκίδας για τα 60 και πλέον περιστατικά ηπατίτιδας Α και για την εγκληματική αμέλεια των διαχειριστών του στρατοπέδου της Ριτσώνας αλλά και του νοσοκομείου Χαλκίδας ή εκκρεμεί ή μπήκε στο αρχείο.
Τα περιστατικά εκφοβισμού προσφύγων από τους διαχειριστές της Ριτσώνας αποδεικνύουν τον χαρακτηρισμό του ανθρωποφύλακα και την υποκρισία της δήθεν αλληλεγγύης.
Όλα αυτά είναι προβλήματα που δημιουργούν οι αλληλέγγυοι κύριε Μουζαλα; Μαζέψτε τα όρνεα που βάζουν χέρι στα χρήματα που δικαιούνται οι πρόσφυγες γιατί από μέρους ανεξάρτητων αλληλέγγυων ακόμα δεν είδατε τίποτα.

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Χαλκίδας σε Πρόσφυγες-Μετανάστριες/ες

solidarie36@gmail.com

https://www.facebook.com/initiativesolidarityritsona/?ref=aymt_homepage_panel

Την 28η Ιανουαρίου τα δελτία ειδήσεων πανελλαδικής εμβέλειας μετά από παραπληροφόρηση και διασπορά ψευδών ειδήσεων που διέδωσαν εμπλεκόμενοι έπαιξαν μια είδηση η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ έλεγε ότι ένα μωρό δυο μηνών έφυγε από την ζωή από αμέλεια των Συρίων Κουρδικής καταγωγής που διέμεναν στη Ριτσώνα. Οι γονείς στις 10 το πρωί της 28ης Ιανουαρίου προσήχθησαν στο Α.Τ. Χαλκίδας με την κατηγορία της παραμέλησης ανηλίκου.

26 Νοέμβρη του 2016 γεννήθηκε στο νοσοκομείο Χαλκίδας η μικρή Noursan. Από την ημέρα γέννησής της, της διεγνώσθη κυστική ίνωση με αναπνευστικό πρόβλημα με συχνή την ανάγκη υποστήριξης οξυγόνου. Στις 02/12/2016 το παιδί εισήλθε στο νοσοκομείο παίδων Αγία Σοφία όπου νοσηλεύτηκε για 24 ημέρες και εξήλθε στις 27/12/2016.

Όλο αυτό το διάστημα από τις 27/12/2016 και μετά το βρέφος μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία της Αθήνας, νοσηλεύτηκε και πάλι στο παίδων Αγία Σοφία και το Αγλαΐα Κυριακού όπου κατόπιν εξετάσεων και αφού νοσηλεύτηκε μια μέρα επέστρεψε στις 12/01/2017 στην Ριτσώνα. Εκεί επισκέφθηκε τους γιατρούς του Ισπανικού Ερυθρού Σταυρού οι οποίοι επέμεναν ότι το παιδί πρέπει να βρίσκεται εντός τους αστικού ιστού για να έχει εύκολη πρόσβαση στο νοσοκομείο. Απεγνωσμένα οι γονείς πίεζαν και εκλιπαρούσαν τους υπεύθυνους της ΙΟΜ και των ΜΚΟ για να τους βρουν κατοικία στην Χαλκίδα (όπως άλλωστε έπραξαν για πολλούς άλλους), ενώ αυτοί τους αγνοούσαν και τους παρέπεμπαν από ημέρα σε ημέρα αδιαφορώντας συνειδητά. Το βρέφος είχε διαγνωσθεί εκ γενετής με κυστική ίνωση και χρειαζόταν την υποστήριξη οξυγόνου, η οποία δεν υπήρχε και δεν υπάρχει στον χώρο του camp της Ριτσώνας.

Στις 24/01/2017 απευθύνθηκαν οι γονείς για πολλοστή φορά στους γιατρούς της Ριτσώνας από όπου και έλαβαν γραπτή διαβεβαίωση ότι πρέπει να μετεγκατασταθούν πλησιέστερα του νοσοκομείου (ακολουθεί σχετικό έγγραφο).

Μια μέρα μετά, 25/01/2017, το βρέφος μεταφέρθηκε από την μητέρα λόγω έλλειψης οξυγόνου στο νοσοκομείο Χαλκίδας όπου μετά από εξετάσεις τους είπαν ότι θα καλέσουν ασθενοφόρο χωρίς να τους ενημερώσουν για το πού και για ποιό λόγο. Η γυναίκα έμεινε εκτός κλινικής με το βρέφος στην αγκαλιά από τις 10 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ περιμένοντας ασθενοφόρο και όλο αυτό το διάστημα συχνά ενοχλούσε τους γιατρούς για την έκβαση του περιστατικού. Για τελευταία φορά ενόχλησε τον γιατρό ο οποίος της είπε ότι το παιδί είναι καλά δίχως να τους δώσει παραπέρα οδηγίες. Έτσι η μητέρα ελλείψει ασθενοφόρου επέστρεψε στην Ριτσώνα με ταξί.

Στις 27/01/2017 το πρωί στις 10 (ώρα προσέλευσης γιατρών ερυθρού σταυρού) επισκέφθηκε τους γιατρούς λέγοντάς τους ότι το βρέφος δεν ήταν καλά και οι οποίοι της είπαν ότι αν χειροτερέψει να καλέσουν ασθενοφόρο . Το απόγευμα και ενώ οι γιατροί είχαν αποχωρήσει έπαιρναν τηλέφωνα τους υπεύθυνους του camp (γιατρούς και υπευθύνους ΙΟΜ και ΜΚΟ) και κανείς δεν απαντούσε. Γύρω στις 12 παρά 20 κάλεσαν ασθενοφόρο το οποίο δεν πήγε ποτέ και στις 12 με 12 και 15 με συνοδεία της γιαγιάς και του θείου του βρέφους καλέστηκε ταξί (οι γονείς έμειναν στο camp εντός του isobox με ισχυρό σοκ παρουσία φίλων και συγγενών και γειτόνων) και καθ’ οδόν για το νοσοκομείο της Χαλκίδας το βρέφος εξέπνευσε 2 χιλιόμετρα πριν φτάσουν. Ενδεικτικό είναι ότι όλο αυτόν τον καιρό που οι γονείς βίωναν αυτή την ταλαιπωρία στα νοσοκομεία Αθήνας και Χαλκίδας έχοντας πίσω δύο ανήλικα ήταν χωρίς μεταφραστή για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, χωρίς χρήματα και φαγητό παρά τις απεγνωσμένες εκκλήσεις προς τους υπεύθυνους. Να σημειώσουμε επίσης ότι στην Ριτσώνα γιατροί , νοσηλευτικό προσωπικό και υπεύθυνοι πηγαίνουν από Δευτέρα έως Παρασκευή 10 το πρωί με 16:30 το απόγευμα.

Εγκληματικές ευθύνες έχουν οι υπεύθυνοι του camp, τα μμε και όλοι οι εμπλεκόμενοι την στιγμή που προσπαθούν να αποποιηθούν ευθύνες, να αποπροσανατολίσουν για το γεγονός μέσω των μμε και να προσάψουν κακόβουλα τις ευθύνες για το γεγονός στους γονείς του βρέφους σέρνοντάς τους στις 28/01, 10 το πρωί στο Α.Τ. Χαλκίδας σε αυτόφωρη διαδικασία για παραμέληση ανηλίκου. Τα συμπεράσματα δικά μας/σας.

Αναδρομικά αναφέρουμε πως και στο παρελθόν υπήρξε εγκληματική αμέλεια των υπευθύνων για λοιμώδη και άλλα νοσήματα τα οποία έχουν καταγγελθεί στην εισαγγελία Χαλκίδας.

 

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Χαλκίδας σε Πρόσφυγες-Μετανάστριες/ες

solidarie36@gmail.com

https://www.facebook.com/initiativesolidarityritsona/posts/688985477947208

Επειδή η φωνή των προσφύγων δεν φτάνει εύκολα εκτός του στρατοπέδου, εμείς, σαν αλληλέγγυοι/ες, έχουμε γίνει μάρτυρες διάφορων γεγονότων που πρέπει να καταγγελθούν. Από την εμπειρία που είχαμε και εξακολουθούμε να έχουμε ως μέλη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Χαλκίδας σε πρόσφυγες-μετανάστες/στριες θα θέλαμε να καταγγείλουμε την στάση και τις πράξεις των υπευθύνων του χώρου στην Ριτσώνα όπου διαμένουν οι πρόσφυγες, οι οποίοι όχι μόνο δεν στάθηκαν στο ύψος των ηθικών απαιτήσεων της κατάστασης αλλά σε πολλές περιπτώσεις έπραξαν και ακριβώς το αντίθετο. Η γνώμη μας αυτή προκύπτει από δικές μας παρατηρήσεις και ενισχύεται από τις μαρτυρίες των ίδιων των προσφύγων, των οποίων η φωνή θέλουμε να ακουστεί έξω από τους φράχτες του στρατοπέδου.

Άλλωστε αναφέρεται από τους ίδιους στην ανοιχτή επιστολή τους, τον Αύγουστο,  όπου ανάμεσα στα αιτήματα τους είναι και η βελτίωση της συμπεριφοράς μερίδας των υπεθύνων του στρατοπέδου και εργαζόμενων σε ΜΚΟ. Αυτή η άσχημη αντιμετώπιση, ειδικά από τον μάνατζερ του στρατοπέδου, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και οδήγησε τους πρόσφυγες στην εκδίωξη από το στρατόπεδο, όλων των ΜΚΟ τον περασμένο Αύγουστο. Είναι χαρακτηριστικός ο διάλογος ενός πρόσφυγα με τον μάνατζερ έξω από την είσοδο του στρατοπέδου , εκείνο το χρονικό διάστημα, όπου του λέει “φτάνει πια με τις υποσχέσεις σας, μόνο ψέματα λέτε, δεν κάνετε τίποτα για το στρατόπεδο, είστε μόνο κλέφτες!”. Ο τωρινός μάνατζερ είναι αυτός που τις πρώτες μέρες λειτουργίας του στρατοπέδου είχε χειροδικήσει σε βάρος ενός μικρού παιδιού κατά την διανομή φαγητού από κοντέινερ. Είναι ο ίδιος που είχε προπηλακίσει άγρια δύο μέλη της Πρωτοβουλίας τα οποία βρίσκονταν στο στρατόπεδο για να προσφέρουν οδοντιατρική περίθαλψη, την οποία κανένας φορέας ή οργάνωση δεν προσέφερε στο στρατόπεδο.

Υπάρχουν επίσης πολλές μαρτυρίες προσφύγων για κλοπές από τις αποθήκες τροφίμων και φαρμάκων του στρατοπέδου τις οποίες κανείς δεν ενδιαφέρεται να διαλευκάνει. Όπως επίσης και μαρτυρίες για εκφοβισμούς προσφύγων, απειλές για την μη καταγραφή τους εαν δεν συμμορφωθούν αλλά και ευνοϊκές μεταχειρίσεις, όπως ενοικίαση σπιτιών στη Χαλκίδα σε όσους οι υπεύθυνοι του στρατοπέδου δεν μπορούν να εκφοβίσουν, για να μην τους δημιουργούν προβλήματα.

Δυστυχώς πολλοί από τους φόβους μας επιβεβαιώθηκαν και πιστεύουμε ότι τα παραπάνω πρέπει να καταγγελθούν δημόσια. Γιατί η αλληλεγγύη πρέπει να είναι πάντα οριζόντια και χρέος όλων μας και όχι διαχείριση ανθρώπων.

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Χαλκίδας σε πρόσφυγες-μετανάστες/στριες

solidarie36@gmail.com

Χθες (9/10), μέσα σε κλίμα ακραίας ξενοφοβίας και ρατσισμού ο δήμαρχος Χαλκίδας και δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξής του ενορχήστρωσαν ‘’συζήτηση’’ με γονείς και κατοίκους σε αίθουσα του δημαρχείου στο Βαθύ Αυλίδας για το ζήτημα της φοίτησης προσφυγόπουλων σε σχολεία της περιοχής. Είναι ενδεικτικό των μεθοδεύσεων που επιχειρούνται ότι η είδηση αποσιωπήθηκε από όλα τα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Δήμαρχος, δημοτικοίσύμβουλοι και κάτοικοι της περιοχής ταυτίστηκαν με έναν υστερικό ρατσιστικό λόγο, διανθισμένο από τα ουρλιαχτά ελληνίδων μανάδων και πατεράδων και τα ανοψοκοκκινισμένα πρόσωπα των τοπικών αρχόντων οι οποίοι ειρωνεύονταν με το γνωστό τραμπούκικο υφάκι τους κάθε αντίθετη γνώμη. Οι κάτοικοι δήλωσαν τελεσιγραφικά ότι δεν θα δεχτούν κανένα προσφυγόπουλο και ότι θα κλειδώσουν το σχολείο σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση. Ο ανεκδιήγητος δήμαρχος δήλωσε ότι θα μεταφέρει τις απόψεις τους στα θεσμικά όργανα. Θα πρέπει όμως κάποιος να του θυμίσει ότι δεν είναι ο Βοναπάρτης που νομίζει και ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να ανοίγει διάλογο που αμφισβητεί τα νομικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των παιδιών μεταναστών. Η ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση αποτελεί δικαίωμα όλων των παιδιών στον κόσμο, κάτι που έχει αποδεχτεί και το ελληνικό Κράτος με την υπογραφή της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Για άλλη μια φορά όμως αποδεικνύεται ότι οι διακηρύξεις και οι νομικές κατοχυρώσεις δεν είναι παρά κενά γράμματα αν δεν αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι ως κοινωνία τις ευθύνες μας, αν δεν αποφασίσουμε να μπούμε εμπόδιο στην εξάπλωση του μίσους, της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού. Ας συσπειρωθούμε λοιπόν στη Χαλκίδα ενάντια στη βαρβαρότητα που προσπαθούν να επιβάλλουν τα διάφορα φασιστοειδή. Την Πέμπτη 13/10 στις 9 το πρωί σε Συντονιστικό της Περιφέρειας, του Δήμου και του Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης θα συζητηθεί το ζήτημα για να ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις. Να είμαστε όλοι εκεί! Η ένταξη των μεταναστών στον κοινωνικό ιστό με πλήρη δικαιώματα είναι η μόνη λύση που αξίζει σε μια κοινωνία η οποία αγωνίζεται για την αξιοπρέπεια όλων, τη δημοκρατία, την ελευθερία, την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Όσο για τους φασίστες, αυτοί θα μας βρίσκουν συνέχεια μπροστά τους!

Με την επιστολή αυτή θα θέλαμε να ενημερώσουμε την Κυβέρνηση της Ελλάδας, τα πολιτικά κόμματα, τη διεθνή κοινότητα καθώς και την ελληνική κοινωνία για τις συνθήκες διαβίωσης στον καταυλισμό της Ριτσώνας.

Βρισκόμαστε στο στρατόπεδο της Ριτσώνας ΑΝΘΡΩΠΟΙ πρόσφυγες πολέμου από τη Συρία και το Ιράκ.

Σεβόμαστε τη χώρα και το κράτος σας αλλά κυρίως τον περήφανο λαό σας.

Το ίδιο περήφανος ήταν και ο δικός μας λαός μέχρι την ώρα που ο πόλεμος κατέστρεψε τις ζωές μας και την αξιοπρέπειά μας.

Ο δρόμος της προσφυγιάς μας έφερε στην Ελλάδα και εγκλωβισμένοι πια στην Ριτσώνα σας μεταφέρουμε το μήνυμα μιας ζωής που εξακολουθεί να είναι τραγική και απάνθρωπη.

Είμαστε Σύριοι και Ιρακινοί που ξεφύγαμε από το άδικο και παγιδευτήκαμε στην εξαθλίωση , ζούμε σε σκηνές μέσα στον καυτό ήλιο σε θερμοκρασίες κόλασης ενώ τους προηγούμενους μήνες το κρύο ιδιαίτερα την νύχτα ήταν αδυσώπητο.

Ο στρατός έχει αναλάβει τη σίτισή μας και ευχαριστούμε γι’ αυτό, ωστόσο το φαγητό δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας καθώς υπάρχουν στον καταυλισμό μικρά παιδιά και ηλικιωμένοι που χρειάζονται ιδιαίτερη μέριμνα στην διατροφή τους.

Η αναμονή καθώς και το ότι κανείς δεν είναι σε θέση να μας πει τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον δημιουργεί ένα περιβάλλον έντονου στρες που οδηγεί ανθρώπους σε κατάσταση διατάραξης της ψυχικής τους υγείας.

Ζούμε κυριολεκτικά απομονωμένοι μέσα σε ένα δάσος σε συνθήκες άθλιες που ευνοούν τις μολύνσεις και τις ασθένειες εκτεθειμένοι σε έντομα και ζώα(κουνούπια, σφήκες, σκορπιούς και φίδια).

Πρόσφατα εμφανίστηκαν μολυσματικές ασθένειες όπως η Ηπατίτιδα όπου μετράμε ήδη 20 καταγεγραμμένα κρούσματα. Ως αιτίες είναι η έλλειψη ζεστού νερού, οι ελάχιστες κοινές τουαλέτες που δεν λειτουργούν σωστά και επιτρέπουν στα λύματα να ξεχειλίζουν, η αποκομιδή των σκουπιδιών, που γίνεται μόλις δύο φορές την εβδομάδα μέσα από τον καταυλισμό καθώς και η πλημμελής ιατρική μας υποστήριξη.

Το υγειονομικό προσωπικό είναι ελάχιστο και ας λάβετε υπόψη σας πως ανάμεσά μας βρίσκονται έγκυες, νεογέννητα και γέροντες, που έχουν ανάγκη από ειδικούς γιατρούς. Τις δε βραδυνές ώρες δεν υπάρχει γιατρός όταν η πλησιέστερη πόλη, η Χαλκίδα βρίσκεται σε απόσταση 20 χιλιομέτρων και ο καταυλισμός δεν διαθέτει ασθενοφόρο.

Συνοψίζοντας τα προβλήματα της δικής μας καθημερινότητας και αξιώνοντας, έστω και σ’αυτές τις ειδικές συνθήκες που περιήλθε η ζωή μας χωρίς να φταίμε, το δικαίωμα της αξιοπρέπειας ζητούμε:

• Περισσότερο φαγητό προσαρμοσμένο στις ανάγκες μας (σπάνια στο συσσίτιο συναντά κανείς κρέας)
• Οι σκηνές είναι ακατάλληλες για την διαβίωση οικογενειών σε ανθρώπινες συνθήκες
• Εγκατάσταση περισσότερων τουαλετών που να απολυμαίνονται συστηματικά
• Συχνότερη αποκομιδή των απορριμάτων από τον καταυλισμό.
• Ψεκασμοί στο γύρω περιβάλλον για έντομα και απομάκρυνση ποντικιών και φιδιών.
• Καλύτερη συμπεριφορά από μερίδα υπευθύνων του καταυλισμού (δεν ξέρουμε αν είναι εθελοντές ή υπάλληλοι)
• Η παρουσία και η ενασχόληση του Ερυθρού Σταυρού να στηθεί στο ύψος των περιστάσεων καθώς είναι επιεικώς ισχνή και δυσανάλογη του ονόματος και της ιστορίας του